Erkeklerin kendilerini çekici yaptıklarını sandıkları bazılarının da matah bir şeymiş gibi gerine gerine gevşek bir gülüşle “ben ıssız adamım” diye dillendirmekten çekinmedikleri “ıssız adam olmak” övünülecek bir şey değildir. Aksine sevmenin, sevilmenin ne olduğunu bilmemenin eksikliğini erkeksi boş bir imajla kapatma çabasıdır. Bu bir yaşam şekli değil çapkınlık olgusunu körükleyerek ilişki, aşk, sevgi, cinsellik kavramlarının içini boşaltan acil tedavi edilmesi gereken erkek türüdür ki sayıları günümüzde hiç de az değildir. Sorumluluk almamanın modifiye edilmiş, havalı, popülarist adıdır “ıssız adam”lık. Issız adamlık nedenini geçmiş ilişki travmalarına bağlayan insanların durumu daha da vahimdir çünkü kendilerini kendi tedavi edemeyen zayıf insanlar kendilerini de var edemezler.
Hanımlar; daldan dala atlayan, değerlerini yitirmiş, sorumluluktan kaçan adamlar çekici değil birer ayaklı dinamittir. Hayatınıza dinamit koymayın. Günümüzde sayıları hiç de az olmayan bu tür adamlar hiç düşünmeden istedikleri an o dinamiti sebebe ihtiyaç duymadan patlatırlar, arkalarına bile bakmazlar, canı yanan siz olursunuz çünkü ıssız adamların genelde vicdan duygusu yoktur çünkü değerleri yoktur. Efendi, karakter ve sorumluluk sahibi, sadece kendi duygularını değil sizin duygularınızı da önemseyen adamları çekici bulup hayatınıza alın. Issız adam olduğunu söyleyenlerin tek takdir edilecek yönleri dürüst olmalarıdır tabii gerçekten kabulden gelen dürüstlükse bu: “Ben ıssız adamım”
Ama genelde bu kabulden gelen bir dürüstlük değil, “her an seni bırakırım bunu bil, demedi deme” mesajını vermek, sorumluluğu üzerinden atmak ve topu sizi pas etmektir.
“Ama ben sana demiştim bu da neyin tantanası şimdi”
Kısaca “ıssız adamım” diyen ya da olduğunu anladığınız birinin hayatında bir dakika dahi durmayın, kaçın. Sevginiz de büyük aşkınız da muhteşem sevişmeleriniz de o almak istemedikçe onu iyileştirmeyecek! Kendinizi kandırmayın, ıssız adamları ıssız adalarında ıssız bırakın yanlarına şu üç şeyi de vermeyin; sevginizi, yüreğinizi, aklınızı.
