Sizin bazı yönlerinizi, huylarınızı, davranışlarınızı değiştirmeniz gerektiğini söyleyen bunu sizi yok sayarak, size duyarsızlaşarak, sevgisizlikle, yokluğuyla cezalandırıp bu tür psikolojik yaptırımlarla yaptırtmaya çalışanlara şunu söyleyin;
“Ben de senin şu huyunu değiştirmeni istiyorum”
Duyacağınız cümle ya “ben buyum” olacaktır ya da kendinde bir sorun olmadığını savunacaktır. Kısaca değişime yanaşmayacak hatta bu söyleminize öfkelenecektir. Kendisi değişime yanaşmayan birinin size değil “değişmelisin” dayatması yapmaya, “değişmelisin” demeye bile hakkı yoktur.
Herkesin tatsız yönleri var mı? EVET!
Bir insan değişebilir mi? EVET!
Bir insan değişmeli midir? Kendisine ve çevreye zararlı oluyorsa EVET!
Ama bunu kişi kendi istemelidir. Hiçbir insan zorlama ile değişime adım atmaz. Bir insandan değişmesini istiyorsanız siz de değişmelisiniz. Çünkü değişim tek taraflı olmaz. Ya değişime açık olun ya da en baştan kendiniz için belirlediğiniz kıstaslara uygun insanları hayatınıza alın. Pazarda portakal tezgahının önüne gidip de “ben bu portakaldan elma yaratırım” demek kendinizi kandırmaktan başka bir şey değildir, elma fidesi alırsanız, ona iyi bakarsanız size güzel elmalar verir. Ama elma yemek için elma fidesi almanız gerekir, portakal değil. İlişkiler de böyle.
Günümüzde birçok kişi değişime açık değil ama başkalarından değişmesini istiyor, bekliyor. Portakal alıp “ben bundan elma yaparım” diyen ve buna uğraşan çok. Yıpratıcı olan ilişki değil, aşk değil, olma potansiyeli olmayan bir şeyi oldurmaya çalışmak.
Önce kendini tanımalı insan. “Ben ne istiyorum?, Ben ne istemiyorum?” sorularının cevabını çok net bilmeli. Bilmeli ki istedikleri dışında bir şeyle karşılaştığında değiştirmek yerine “dur, girilmez” levhasını gösterebilsin. Tek taraflı değişimi beklemek, katı kıstaslar yalnızlaştırır. İlişki iki kişiyle yaşanır. İlişkide iletişim iki kişiyle olur, paylaşım iki kişiyle olur, dinlemek iki kişiyle olur, anlamak iki kişiyle olur, değişim de iki kişiyle olur tek kişiyle değil. Kimse dört dörtlük değildir. Karşı tarafta kusur ararken karşı tarafı değiştirmeye çalışırken ve değişimi karşıdan beklerken kendini kusursuz, mükemmel, hatasız sanmak en büyük cehalettir.
